ශ්‍රී ලංකාවේ සහ මාලදිවයිනේ වත්මන් ඇමරිකානු තානාපතිනි ජූලි චන්ග් ශ්‍රී ලංකාවේ කුසගින්නෙන් පෙළෙන පාසල් ළමයෙකුට ආහාර සපයන පින්තූරයක් පිළිබඳ දේශපාලන විචාරකයන් අතර මත භේදයක් ඇතිව තිබේ. කුසගින්නෙන් පෙළෙන දරුවෙකුට ආහාර දීමේ ක්‍රියාව නිසැකවම උතුම් ක්‍රියාවක් වන අතර, එවැනි ක්‍රියාවන් ප්‍රසිද්ධිය සඳහා යොදා ගැනීමේ සදාචාරය සහ විදේශීය රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකයින් එවැනි තත්වයන්ට සම්බන්ධ වීම සුදුසු දැයි ප්‍රශ්න කර ඇත.
දෙමව්පියන්ට, අමාරුම දෙය නම් තම දරුවන් වෙනත් කෙනෙකු විසින් පෝෂණය කරනු දැකීමයි. මෙම හැඟීම විශ්වීය වන අතර, විදේශීය රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකයෙකු වෙනත් රටක දරුවෙකු පෝෂණය කරන පින්තූරය යටත් විජිත රූපකයක් මවා පෙන්වයි.පින්තූරයේ සිටින කුඩා දැරියගේ මුහුණ ඒ සියල්ල කියයි. සිදු නොවිය යුතු දෙයකට හසු වූ ඇය සමස්ත දර්ශනයේම ගොදුරක්ව තිබේ.
මෙම රූපය බෙදා හැරීමට තානාපති කාර්යාලය ගත් තීරණය ප්‍රශ්නකාරී ය. රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකත්වය යනු ජාතීන් අතර සබඳතා ගොඩනඟා ගැනීම සහ අවබෝධය වර්ධනය කිරීම මිස අවධානය දිනා ගැනීමට දරුවෙකුගේ කුසගින්න යොදා නොගැනීමයි. ඇමරිකාව පිළිබඳ අධිපතිවාදී ප්‍රතිරූපයක් ශ්‍රී ලංකාව තුළ ප්‍රචලිත කිරීමේ අරමුණින් මෙම ක්‍රියාව සිදු කළාද යන්න සලකා බැලීම වඩාත් වැදගත්ය.
මෙම සිදුවීම රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකත්වය ඉක්මවා යමක් නියෝජනය කරයි. මෙම සිදුවීමෙන් පිළිබිඹු වන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ සිටින සියලුම ඇමරිකානු රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකයන්ගේ හැසිරීම නොව තම රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික රාජකාරියේ සීමාවන් නොදන්නා අවුල් සහගත පුද්ගලයකුගේ ක්‍රියාවක් බව සඳහන් කිරීම වැදගත්ය. ඇගේ “කෘතිම මනුෂ්‍යත්වය” ජාතියට සහ එහි ජනතාවට සමච්චල් කිරීමට හැකි සෑම අවස්ථාවක්ම භාවිතා කරයි.
බටහිර කොල්ලකරුවන් ලෙස ක්‍රියාකර රට මෙතරම් පහත් මට්ටමකට ගෙන යාමට කැමති දේශපාලනඥයන් ශ්‍රී ලංකාවේ සිටීම කනගාටුදායකය. ඇමරිකානු රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික නිලධාරියා සහ බඩගිනි පාසල් ළමයා සම්බන්ධ සිදුවීම බටහිර චින්තනය, ජාතීන්ගේ සදාචාරය සහ ආචාර ධර්මවලට වල කැපීමට ක්‍රියා කරන ආකාරය පිළිබඳ එක් උදාහරණයක් පමණි.
මෙය හුදකලා සිදුවීමක් නොව බටහිර බලවතුන්ගේ විශාල හැසිරීම් රටාවක කොටසක් බව හඳුනා ගැනීම වැදගත්ය. ඔවුන් දේශීය ආර්ථිකය පවත්වාගෙන යාමට නොහැකි තත්වයක් නිර්මාණය කර, පසුව ජනගහනය තමන් මත යැපීමට සලස්වයි.
ඕනෑම ජාතියකට මෙය භයානක තත්වයක් වන අතර එය ඔවුන්ගේ ස්වෛරීභාවය සහ ස්වාධීනත්වය අවදානමට ලක් කරයි.
මෙම තර්ජනයට මුහුණ දීම සඳහා ශ්‍රී ලංකාව තමන්ගේම ආර්ථිකය ශක්තිමත් කළ යුතු අතර බාහිර ආධාර මත යැපීම අඩු කළ යුතුය. අවම වශයෙන් මූලික ආහාර සඳහා. මේ සඳහා ආණ්ඩුවේ සහ ජනතාවගෙන් සාමූහික උත්සාහයක් අවශ්‍ය වනු ඇත, එහි ගැටලුකාරී තත්ත්වයක් තිබුණද රට දියුණු වීමට හා සමෘද්ධිමත් වීමට නම් එය අවශ්‍ය පියවරකි.
